Ze arriveerde uit New York en voor haar eerste werk in Italië gaven we haar een enorme witte muur op de begane grond van Nuvola en een groot aantal dozen met volle en lege verpakkingen koffie.

Lisa Hoke is een Amerikaanse kunstenares die bekend staat vanwege haar enorme installaties in schreeuwerige kleuren en schilderijen die zich niet aan frames houden. Ze heeft ons aanbod geaccepteerd om op ons hoofdkantoor voor ons te werken. Hier zal haar werk “Dolce Croma” ook te zien zijn.

Toen ze klaar was met haar kunstwerk, hebben we haar geïnterviewd. Dit is wat ze zei over haar samenwerking met Lavazza. 

- Dus Lavazza heeft u uit het niets benaderd met hun verzoek voor Nuvola. Hoe heeft u deze uitdaging aangepakt?

Ik vond het echt meteen interessant en heb onderzoek gedaan naar het bedrijf: de geschiedenis, het nieuwe hoofdkwartier, duurzaamheid, de koffie, de familieoorsprong... de samenwerking met artiesten; ik had direct door dat dit een uitdagende omgeving zou zijn, die anderen zou kunnen inspireren. Ik was aangenaam verrast door het feit dat ik niet werd gevraagd om een ingelijst schilderij te produceren, maar een creatie speciaal ontworpen voor de nieuwe showroom van het hoofdkwartier. Vanaf dat moment wist ik dat het goed zou gaan!

Het project had alle elementen waar ik van hou: een geweldig team om mij te steunen, grote ruimtes en alle artistieke vrijheid die ik nodig had om te kunnen werken. Ik zou er zonder nadenken naartoe zijn gegaan met een schaar en nietmachine in de hand, met zes tot acht weken om te bouwen op de locatie.

Toen ik aankwam bij Nuvola, was elk mogelijk verpakkingsmateriaal al voorbereid. De reusachtige rollen folie gebruikt voor zakken koffie; dozen gevuld met bedrukte verpakkingen die nog in elkaar moesten worden gezet; honderden verschillende potten; en kleurrijke plastic koffiecapsules, zowel vol als leeg! Wauw.

Trappen, steigers, tafels, gereedschap: alles wat ik nodig had om te beginnen met mijn werk stond voor me klaar. Dit betekende dat ik vanaf het begin artistieke vrijheid had, en ik in staat was om me uitsluitend te richten op het creëren.

“Dolce Croma” zou niet tot leven zijn gekomen zonder de toewijding van alle betrokkenen bij dit project. Hun hulp was cruciaal, van begin tot eind.    

- Hoe is het idee voor het gebruik van Lavazza-verpakkingen bedacht en hoe heeft u ze tot leven kunnen brengen?

Lavazza benaderde me met het idee om hun verpakkingen te gebruiken om de geschiedenis van het bedrijf opnieuw te laten zien en een visie van de toekomst te geven. Mijn vorige muurschilderingen zijn gemaakt met behulp van afgedankte onderdelen van gerecycleerde kartonverpakkingen: op deze manier hadden de materialen een element van onvoorspelbaarheid en willekeurigheid. Ik was geïntrigeerd door het idee achter deze nieuwe uitdaging dat voortkwam uit de enorme hoeveelheid gedrukte materialen.

Pas nadat ik er dagelijks mee begon te werken kreeg ik een beter gevoel voor de materialen. Ik gebruikte dun lint om op de muren te tekenen, als basis voor een tekening in beweging. Ik had twee assistenten die zes weken moesten knippen, knippen en nog eens knippen. Het knippen en het verzamelen van kleuren bood me een palet om mee te beginnen.  Van daaruit was ik in staat om de kleurcontext te veranderen en te gebruiken voor het ontwikkelen van nieuwe ritmes en thema’s.

Ik was net zo verrast als de anderen toen ik ontdekte dat des te kleiner de uitgeknipte stukken en des te meer ik deze vouwde en manipuleerde, des te meer spontaan de vormen ontstonden.

Deze werden vervolgens geknipt, gelijmd, geniet en vastgezet: een van de beste momenten was het boren en het rechtstreeks aan de muur vastzettenen van de potten Lavazza-koffie. Door dit te doen, vormden ze een boog, de perfect compensatie voor het vinyl, aluminium en karton. 

De resulterende beelden komen voort uit de unieke en complexe verpakking, de lokale kleuren en de kwaliteiten waar ik inspiratie uit haalde, die ik heb geselecteerd en aangepast naar mijn eigen persoonlijke visie. Toen ik ze opsplitste op basis van kleur, had ik de kans om elk element te bekijken, centimeter na centimeter. Ik bevrijdde ze van hun oorspronkelijke functie, transformeerde ze in elementen die samen iets nieuws vormden, waardoor ze echt in actie kwamen.

De algemene structuur is abstract. Echter, in de linker bovenhoek van de muurschildering is duidelijk de zachtaardige aanwezigheid van een boom te zien. De onbeperkte inspiratie die ik heb opgedaan vanuit het fantastische productontwerp, was de basis, het uitgangspunt van het project.

Een van de meest boeiende onderdelen van mijn dagelijkse werk bij Lavazza was het omarmen van dit werk dat in slow motion vorm leek te krijgen. Soms verliepen momenten van activiteit nogal traag, en dan plotseling, bewezen ze hoe noodzakelijk ze zijn. Elke creatieve beslissing was gekoppeld aan het werk van de vorige dag, terwijl het nu een geïntegreerd werk lijkt te zijn.

- Uw werk voor Nuvola zal elke dag door Lavazza-medewerkers worden gezien. Wat wilt u met hen communiceren?

Ik wil niet direct iets met ze communiceren. In plaats daarvan hoop ik dat ik een kunstwerk heb gecreëerd dat het fundamentele belang bevestigt dat ik hecht aan ogenschijnlijk bescheiden gebaren, die door herhaling kracht en identiteit krijgen.

Het geheim, dat langzaam wordt onthuld, is dat de waarnemer precies zoveel weet als ik: het is allemaal voor hun ogen te zien. Hun werk is ook onderdeel van mij geworden en onze geschiedenissen zijn in elkaar verweven.

- Lisa, kunt u het eerste ding tekenen dat naar boven komt als we het woord koffie zeggen?