Hoewel de koffieplant in een tropisch klimaat groeit, en dus niet in Italië, heeft ons land het potentieel van de drank aanzienlijk verbeterd door bereidingsmethoden uit te vinden die het aroma van de bonen goed tot zijn recht doen komen.

Koffie is uitgegroeid tot een integraal onderdeel van de cultuur van ons land, dat per jaar ongeveer 8 miljoen zakken importeert. De consumptie van koffie in Italië is voornamelijk gerelateerd aan het gebruik van het mokkapot koffiezetapparaat thuis en de espressomachine in bars, cafés, restaurants en op het werk.

Al in 1570 handelde Venetië in koffie en de eerste koffiebar werd in 1683 geopend op het San Marcoplein.

Er wordt gezegd dat Paus Clemens VIII, na het proeven van een kop koffie, zei: “deze drank is zo lekker dat het een schande zou zijn om alleen de ongelovigen dit te laten drinken. Wij verslaan Satan door het te zegenen en er een echte christelijke drank van te maken.”

Op deze manier werd koffie over het schiereiland verspreid en werd het geserveerd in elegante winkels, rustieke gebieden en arbeiderswijken. Het werd al snel een ritueel dat kunstenaars, politici en schrijvers bijeenbracht.

De term “espresso"  betekent letterlijk “ter plaatse bereid”: deze methode is waarschijnlijk ontwikkeld om de bereidingstijd van koffie in openbare gelegenheden te versnellen. Het eerste prototype van de espressomachine werd in 1855 gepresenteerd op de Wereldtentoonstelling in Parijs. Een paar jaar later, in 1901, ontwierp de Milanese ingenieur Luigi Bezzera het eerste stoom-bediende espresso koffiemachine. Het octrooi van Bezzera werkte als een stimulans voor onderzoek en technologische verbeteringen die werden ondernomen door vele Italiaanse bedrijven, waaronder La Pavoni en Victoria Arduino uit Turijn. 

In 1948 introduceerde Achille Gaggia de “druk” extractiemethode, die een geconcentreerde en aromatischere drank gaf, gekenmerkt door een dikke, stevige crème: de espresso zoals we die nu kennen.

Vanaf 1940 tot het begin van de jaren 50 werd de productie van espressomachines opgevoerd en bereikte industriële hoeveelheden. In 1949 ontwierp de beroemde architect Giò Ponti de eerste espressomachine met een horizontale ketel, voor La Pavoni. Deze verandering zou een belangrijke rol spelen in het ontwerp van de machines. 

Het koffie-zetten evolueerde nog verder: in 1961 lanceerde La Faema het E-61 model met een speciaal omloopsysteem waardoor het water op een constante temperatuur werd gehouden, zelfs als de machine langere tijd niet werd gebruikt.

Echter, de werking van de mokkapot, ontworpen in 1933 door Alfonso Bialetti,  is in al die jaren niets veranderd.
Oorspronkelijk genaamd de “moka express”, bestond het apparaat uit vier belangrijke aluminium elementen met een handvat van bakeliet.
Vandaag de dag worden de mokkapotten van staal gemaakt, maar hun werking is niet veranderd. Ze worden “dichtgeschroefd” met dat typische gebaar dat elke dag wordt herhaald in de Italiaanse huizen. 
Zowel de espresso als de mokkapot hebben de manier waarop we koffie drinken en bereiden in Italië gerevolutioneerd.