De voormalige Enel “centrale”, of “energiecentrale” werd in 1897 op de Via Bologna gebouwd door de in Turijn gevestigde ingenieur Ermenegildo Perini voor de Società Anonima Elettrica Alta, Italië. Het plan, getekend door Cino Zucchi Architetti, was om het gebouw, waarvan 4.500 m² bestemd was voor functies van algemeen belang, te renoveren, en het heeft de architectuur een extra dimensie gegeven, met name de imposante machinekamer.

Het hoofdgedeelte van de Lavazza-fabriek is uitgegroeid tot een grote flexibele omgeving die ruimte biedt aan maximaal 1.000 mensen voor culturele, muzikale en artistieke evenementen en activiteiten. De verhoogde ruimte aan de binnenkant, die onafhankelijk en verhoogd is, heeft twee vergaderzalen voor een totaal van 220 zitplaatsen.